La douce France

Heb mijn reiszak van de zolder gehaald, er alles ingestopt wat ik eventueel zou kunnen nodig hebben tijdens de komende weken, het huis netjes opgeruimd, gekuist en de nodige instructies nagelaten voor mijn trouwe huisbewaarder.... tijd voor een nieuwe trip. Nog eens een lange trip, een weekend-overschrijdende trip. En ja, dat is wel degelijk lang geleden. Zo'n twee jaar ondertussen. Het voelt aan als vanouds en tegelijk ook wat onwennig. Wat ben ik vergeten? Wat heb je zoal nodig als je drie weken van huis bent? Wat kan je tijdens het weekend doen? De streek bezoeken. Zeker wel. Maar ook nuttige dingen, zoals meubels kiezen, belastingen invullen, de gaten in je agenda opvullen, je fotobestanden opkuisen. Daar denk je best op voorhand over na. Oh ja, ga je ook sporten of wordt dat weer vergeefse moeite? Loopschoenen, wandelschoenen, sportschoenen, shorts, zwembroek. Hmm, niet overdrijven, herbeginnen. Met wandelschoenen kan je ook lopen en sporten, de zwembroek neemt niet veel plaats in. Lees je veel boeken? Wat met de weekbladen, DVDs, films? Het ene dilemma volgt het andere op en wanneer ook die laatste keuze is gemaakt, valt een last van je schouders. Dat is het moment waarop je zonder ommezien kan vertrekken. Dan ga je weg en schreeuw je het uit: La douce France, hier ben ik. Neem mij, neem mij helemaal, laat jouw land het mijne zijn, laat jouw huis mijn thuis zijn.