Ontbijt

Elke ochtend, iets na acht, word ik aan het appartement opgehaald voor het ontbijt. Ontbijten doe je hier niet thuis, maar in een kraampje langs de kant van de weg of een ontbijtwinkel. Wij trekken steeds naar die ontbijtwinkel midden in de stad, recht tegenover de lagere school van Lukang. Bij het binnenlopen van de winkel steek ik steevast twee vingers in de lucht, gevolgd door een smeergebaar. Eigenlijk is dat slechts een formaliteit, want de ontbijtdame en ik, we begrijpen elkaar. Zij maakt mij elke morgen twee dubbele toasts met aardbeienconfituur en daarvoor geef ik haar 20 dollar (of ongeveer een halve euro).
Makkelijk toch!

Maar het is niet altijd zo geweest......

(Moest dit een filmscenario zijn, dan stond er nu: hij kijkt dromerig voor zich uit, beeld vervaagt en wordt vervangen door volgende flashback)

Eerste dag in Lukang. Gespannen zit ik in de auto, benieuwd naar waar we zullen stoppen om te ontbijten. Wanneer de auto vertraagt en afslaat, kijk ik verbaasd op. "Drive-in" staat er, met daaronder een grote, ronde, gele letter m. Even hoop ik nog dat ik het verkeerd voor heb en er een gewone ontbijtwinkel achter McDonalds ligt. Die hoop verdwijnt snel als ik even later een menukaart in mijn handen gestopt krijg. Welke hamburger ik wil, wordt me gevraagd. "No hamburger for me", antwoord ik. En om het nog wat duidelijker te maken, voeg ik eraan toe: "I can't eat hamburger in the morning." Ik kijk naar mijn collega, maar die heeft er blijkbaar minder problemen mee. Hij bestelt zijn vaste menu: hamburger en cola. Ik walg, dit kan mijn maag echt niet aan. Ik bestel het enige dat ik zo vroeg op de dag binnenkrijg: pannenkoeken. Een pannenkoek van McDonalds, dat lijkt nergens op en is zowaar nog synthetischer dan de hamburgers, die je er kan krijgen. Het ziet eruit als een gezoete hamburgerbroodjesbodem die platgedrukt is tot een rondje van nog steeds een halve centimeter dik. Doch, het is in ieder geval stukken beter dan een hamburger als ontbijt.

En zo gaat het elke dag van die eerste week.

Tweede week, eerste dag. We stoppen even voor de grote m, bij een kraampje langs de weg. Vandaag eten we noedels, wordt me meegedeeld. Aan het kraampje zijn alleen noedels te krijgen en geen gewone noedels, neen, stinking noedels. Nogmaals vraag ik achter toast. Die dag, dat was het keerpunt: nadat ze hun noedels binnengeslurpt hadden, reden we naar de ontbijtwinkel aan de school voor toast. Aangezien daar zowat alles te krijgen is, van gefrituurde dingen, over hamburger tot toast en iedereen er zijn favoriete ontbijt kan eten, doen we dat sindsdien elke ochtend.