Esthetica

Het is zondag, de zon brandt en het kwik speelt met de 30-gradengrens. Ik heb net de wisseling van de wacht aanschouwd en loop nu de kelderruimte in, op zoek naar een plaats om wat uit te blazen. Links een museum dat het leven vertelt van een of andere dictator, rechts een expositie van de schilder Chu Chen-nan. Ik kies voor het laatste, in de hoop daar een rustig plekje te vinden. Bij het binnengaan van de expositieruimte krijg ik een folder in mijn handen gestopt, die ik gauw doorblader, kwestie van niet ongeinteresseerd te lijken. Oef, gelukkig maar, de airco staat aan en bankjes genoeg om even te gaan zitten. Ik ben nog niet halverwege de zaal, als iemand achter me aankomt en me toespreekt. "Welcome, sir!" Ik draai me om en beantwoord zijn uitgestoken hand. "Good afternoon", zeg ik beslist. Het gezicht, ik herken het. Het boekje, eerste pagina, oh, nog even te checken. Kijk omhoog naar het gezicht van de man en terug omlaag in het boekje. "Oh, .... it's a, ... you are the....", stamel ik. "Yes, it's my exposition.", antwoordt ie. Hij is blijkbaar zeer tuk op buitenlands bezoek en leidt me mee naar een bank voor een babbel. Het gesprek begint met de traditionele "waar kom je vandaan"- en "wat doe je hier"-vragen. Maar daar blijft het niet bij. Vijf minuten later pijnig ik mijn hersenen om iets zinnigs over 's mans schilderijen te zeggen. Met een paar termen, die ik mij nog herinner van de lessen esthetica, leg ik uit wat me zo in de werken aanspreekt. En jawel, het werkt. De man is onder de indruk. Bij het afscheid stelt ie voor me een geschenk te geven. Even later loop ik tevreden door de zaal met in mijn handen een kalender van 2007 met schilderijen van Mr. Chu Chen-nan.


Bij de laatste bank, die ik tegenkom, zet ik me neer. De vrouw naast mij spreekt me aan. Of ik hier ook kom om te genieten van de mooie schilderijen, vraagt ze. En of ze de kalender mag zien, die ik 'gekocht' heb. ......