Buitenbeen, elders leven en werken

zaterdag, november 25, 2006

Beroemd in Lukang

Naast de avondmarkt is het pleintje met de eetwinkeltjes in het midden van de stad ook een uitstekende plek om snel iets te gaan smullen. En hoewel je dat op het eerste zicht niet zou zeggen vind ik het er best gezellig. In Taiwan mag je je vooral niet laten afschrikken door het uitzicht van de eetgelegenheden. Kwaliteit van het eten is hier het enige wat telt. Of je nu moet eten op een schamel krukje in het midden van de straat of in een wit en schraal lokaal met TL-verlichting, dat speelt geen rol, zolang het eten maar lekker is.
Wat mij vooral aanspreekt, is de gezellige drukte van het plein, waar zelfs 's avonds laat nog mensen af- en aanlopen.
Na bijna twee maanden in Taiwan ben ik er gekend. Moest je ooit op dat pleintje komen, vernoem dan gerust mijn naam. Neen, niet mijn Belgische naam, want die kent niemand hier, maar Dswajke die kennen ze wel. Het betekent zoveel als 'gentleman', als ik mijn 'leraars' alias teamleden mag geloven. Toegegeven, het doet me wel iets als mensen mij daar toeroepen.
Het pleintje, het straalt een zekere dorpsmentaliteit uit: de eenvoud, de vriendelijke begroeting, het respect voor ieder, het 'ons kent ons'-gevoel, de warmte. Wat zou het leuk zijn als er wat meer 'dorpspleintjes' zouden zijn ....

1 Comments:

  • klinkt fijn, en geeft aan dat je er inderdaad toch wat geïntegreerd bent

    By Anonymous Anoniem, at 11:06 a.m.  

Een reactie posten

<< Home