De kuisploeg

Er wordt gebeld. Als ik opendoe, buigt een vrouw en verontschuldigt zich meteen: "Sumimasen, beddo mako?" Ik glimlach vriendelijk en laat haar binnen. Ze snelt naar het bed, neemt de pyjama en kamerjas (jukatta) en vlucht de kamer uit. Even later verschijnt ze opnieuw, met in haar kielzog een dame die mee zal helpen om de lakens te wisselen, eentje die de badkamer onder handen neemt en een jong meisje dat de minibar controleert en de ruiten zal kuisen. Binnen de twee minuten is alles op orde en net als ik denk dat het niet meer hectischer kan, snelt een vijfde dame de kamer in met een stofzuiger. Nog geen drie minuten nadat ik de deur heb geopend, zijn de dames alweer verdwenen en stilaan sterft hun niet-aflatende stroom van verontschuldigingen uit.

Japanse efficientie en nederigheid, het zijn vreemd fenomenen. Er is slechts een ding dat je niet mag doen. Je mag hun procedure niet in vraag stellen. Heb een keer geprobeerd om hen te overtuigen de lakens niet te wisselen, maar het bed gewoon terug toe te dekken. Ik hoef heus niet elke dag vers bedlinnen. Neen hoor, dat gaat zo niet, dat is te moeilijk. Ze kunnen het sneller als ze de lakens mogen wisselen, want die handelingen zitten erin gebakken. Ik zou het moeten weten, na al die tijd. Toch kan ik het niet laten om af en toe te proberen. Tevergeefs.