Buitenbeen, elders leven en werken

woensdag, juni 25, 2008

Regenseizoen, deel 2 / Gedaan

Onder striemende regen verlaat ik zaterdagochtend mijn ‘tweede’ vaderland. Ik onthoud van deze trip vooral het routineus werken bij oude bekenden en de party met alle makkers van weleer. Het was best een gezellige trip, een tamelijk rustige trip. Geen onprettige verrassingen, geen stress, gewoontjes.

Tijdens de vlucht huiswaarts overloop ik moeizaam de geplande activiteiten thuis. Twee weken schoof alles naar de achtergrond, stond de agenda geblokkeerd, twee weken was ik van de wereld, in een andere wereld.

Twee weken ook, is het weer tamelijk rustig geweest in Japan. Bij de remonte van het regenseizoen keer ik Japan tevreden de rug toe en lach Belgie tegemoet.

........................................

Gedaan

Alle verhalen zijn niet verteld, daar had ik de tijd niet voor, maar eens thuis houd ik mij aan het principe: de blog gaat op slot. Wie weet, hoor je volgende keer wel meer.....

woensdag, juni 18, 2008

Regenseizoen

Mijn regenbroek, een regenjas en een paraplu. Alles heb ik bij om het regenseizoen te trotseren. Zowel een collega als de weersite voorspelden immers een onstuimige junimaand.

Ik ben hier nu bijna twee weken en het heeft welgeteld drie keer geregend. Heb nog geen paraplu opengedaan, laat staan dat ik jas of broek heb gebruikt.

Les geleerd: het is niet omdat het regenseizoen is, dat het daarom ook heel de tijd regent. Beter geformuleerd is: het is regenseizoen en dus kan het wel eens regenen.

zondag, juni 15, 2008

Lazy Sunday

Na de kersenbloesem, die feestelijk de lente inzette, is de bloem van het regenseizoen aan de beurt: de hydrangea. Bij ons vind je ze ook, maar van oorsprong is het een Aziatische bloem. Haar roepnaam, hortensia, dankt deze bloem aan Hortense de Beauharnais, beter bekend als de moeder van Napoleon, die de eerste hydrangea in Europa plantte.

Vandaag werd ik uitgenodigd om mee te gaan naar een hydrangea festival in de bergen. Het festival omvatte een tentoonstelling met alle nieuwste varieteiten en meerdere velden en bergwanden vol van deze felgekleurde grote bloemen. Voorts speelde er nog een muziekgroepje en waren er wat eetstandjes en een kleine rommelmarkt. Overal hoorde je hoe de bloemenpracht geapprecieerd werd. Ik moet er telkens van glimmen als ik zie hoe snel ze hier onder de indruk zijn en vooral dan van de manier waarop dat telkens tot uiting wordt gebracht. Hier geniet je luidop. Ik zie het bij ons nog niet direct gebeuren dat we massaal door de rozentuin wandelen en heel de tijd uitroepen hoe prachtig het is. Soms vraag ik mij af of al die bewondering uit beleefdheid komt, het lijkt opgelegd. Zou het een regel kunnen zijn uit het grote boek der Japanse attitudevoorschriften? Het eerste festival waar je de bewondering niet hoort opstijgen uit het publiek, moet ik nog meemaken. Maar ach, het is zondag en ze hebben gelijk, het is een prachtig zicht. Waarom vragen stellen, genieten is de boodschap.

En dat deden we ook: na het festival gingen we langs het sauna- en Japanse badencomplex en genoten we van een Chinese maaltijd aan de oevers van de oceaan.

Lazy Sunday, een op-en-top Japanse lazy sunday. Oooooh, woaaaah, sugoi, sugoi!!!!!

zaterdag, juni 14, 2008

Nieuwsflash

Las net op de webstek van een belgische krant dat er een zware aardbeving was in Japan. Kan jullie gerust stellen: dat is aan de andere kant van dit eiland, daar is hier niets van te merken. Alles ok met mij, ben volop aan het genieten van een rustig weekend.

vrijdag, juni 13, 2008

Welkom nieuwe collega

Van horen zeggen:
het verwelkomen van de nieuwe collega's gebeurt steeds met een feest. Een voor een moet elke nieuwe naar voren komen om voorgesteld te worden aan het publiek. Vervolgens mag de begeleider of peter zich vervoegen op het podium om .... een mep in het gezicht te krijgen van die kersverse collega.
Moeilijker dan je denkt, want te hard slaan zou wel eens nefast kunnen zijn voor je verdere carriere. Sla je niet hard genoeg, tja, dan heb je direct een naam bij je collega's: het watje.

maandag, juni 09, 2008

Eerste dag

De eerste dag is altijd een helse karwei...

Aankomen en even uitpuffen op bed. Niet slapen, dat is te gewaagd; het vallen als een blok en pas 's avonds wakker worden is geen denkbeeldig gevaar. Slaap uit de ogen wrijven, wassen, poetsen, de overblijfselen van een etmaal reizen camoufleren en hop er weer tegenaan gaan. Naar het bedrijf. De taxichauffeur in keurig Japans instructies geven, net niet indommelen op de achterbank en je wel tientallen keren afvragen hoe je erin zal slagen om de dag door te komen. Aankomen op het bedrijf en volledig vergeten dat de knop al meer dan een dag op 'aan' staat. Slurpen van een ijskoffie en terwijl gezapig toekijken op het langzaam op gang komen van een typisch Japanse startvergadering. Af en toe even ingrijpen en de jonge ingenieur terug het juiste pad opduwen, waardoor hij verbouwereerd achterblijft. Verdere uitleg richten tot de ouwere ingenieur en 'partner in crime' sinds jaren. Met een glimlach van de ouwere het vertrouwen krijgen en terugkeren naar de passieve mode. Toekijken op de ouwere, die mijn woorden keurig vertaalt en aangeeft dat wat ik zeg moet gebeuren, niets anders. Wegdromen bij het horen van de instructies voor het technisch personeel. De vragenronde met verve doorstaan en op het einde van de vergadering het nut van het grootste deel van de discussie onderuit halen met het eenvoudige, doch noodzakelijke zinnetje: the planning is flexible, it can change at any time. Nog even de werkplek inspecteren, de klanten feliciteren met zulk puik voorbereidend werk, sleutels oppikken en richting hotel fietsen.

De eerste dag, onverwacht kom ik er toch keurig doorheen.